W połowie lat dwudziestych młody francuski projektant wnętrz, Jean-Michel Franck, wprowadził się do XVIII-wiecznego mieszkania w wąskiej uliczce na lewym brzegu Sekwany.Traktował jego renowację jako domy swoich klientów z wyższych sfer, takich jak wicehrabia i wicehrabina de Noailles oraz angielska pisarka Nancy Cunard, szanując oryginalną architekturę, ale oszczędzając jej zamieszania.To były szalone lata dwudzieste — dekada ekscesów — ale dla Franka Sparta była nowoczesnością.
Frank kazał swoim robotnikom usunąć farbę z dębowych paneli w stylu Ludwika XVI, pozostawiając drewno blade i ziarniste.Wraz ze swoim przyjacielem, a później partnerem biznesowym, producentem mebli Adolphe Chanot, stworzył bardzo surową dekorację, która mogła konkurować z klasztorem.Główna paleta to najjaśniejszy z neutralnych kolorów, od białego marmuru z ciemnoszarymi paskami w łazience po skórzane sofy, a nawet prześcieradła, które Franck rzucił na stół jadalny Ludwika XIV.Zostawił gołe parkiety Wersalu, sztuka i wolnościowcy zostali zakazani.Jego dom był tak opuszczony, kiedy odwiedził go Jean Cocteau, że podobno żartował: „Czarujący młody człowiek, szkoda, że został okradziony”.
Frank opuścił mieszkanie i przeniósł się do Buenos Aires w 1940 roku, ale niestety podczas podróży do Nowego Jorku w 1941 roku zapadł na depresję i popełnił samobójstwo.Kultowy bliźniak od tego czasu zmieniał właścicieli i był kilkakrotnie przebudowywany, w tym przez minimalistycznego Jacquesa Garcię, przy czym większość odcisków Franka została usunięta.
Ale nie wszystkie, jak odkrył paryski projektant Pierre Yovanovitch podczas niedawnej renowacji francuskiego domu.Zachowano surowe dębowe boazerie i regały na książki, podobnie jak bladoróżowy marmur w holu.Dla Yovanovitcha wystarczyło, aby zaspokoić pragnienie klienta, aby przywrócić atmosferę domu „do Jean-Michela Francka – coś bardziej nowoczesnego” – powiedział.
To zadanie jest bardzo złożone i stanowi ogromne wyzwanie.„Musiałem znaleźć istotę pracy Francka i ożywić ją” — powiedział Yovanovitch, który doradzał cenionemu Komitetowi Jeana-Michela Francka podczas realizacji projektu.„Udawanie kogoś innego nie leży w moim interesie.Inaczej zatrzymalibyśmy się w czasie.Musimy szanować historię, ale także ewoluować – na tym polega zabawa.Stwórz mieszkanie, które nie jest zbyt upiększone ani przesadzone.Coś prostego i złożonego.Rzecz".Mieszkanie Jeana-Michela Francka, ale w XXI wieku.
Yovanovitch rozpoczął od przeprojektowania bliźniaka o powierzchni 2500 stóp kwadratowych.Pozostawił dwa główne salony bez zmian, ale zmienił większość pozostałych.Przeniósł kuchnię z odległego kąta w bardziej centralne miejsce – jak to miało miejsce w starych dużych paryskich apartamentach, „ponieważ rodzina miała personel” – wyjaśnił – w bardziej centralne miejsce i dodał kuchnię z barem śniadaniowym .platforma wyspa.„Teraz bardzo szczęśliwy” - skomentował.„To naprawdę pokój rodzinny.”Dawną kuchnię przekształcił w gościnną łazienkę i toaletę, a jadalnię w pokój gościnny.
„Często pracuję nad domami z XVII i XVIII wieku, ale wydaje mi się, że musiały one żyć w naszych czasach” — mówi Yovanovitch.„W dzisiejszych czasach kuchnia jest ważniejsza.Pokój rodzinny jest ważniejszy.Kobiety mają więcej ubrań niż wcześniej, więc potrzebują większych szaf.Jesteśmy bardziej materialistyczni i gromadzimy więcej rzeczy.Zmusza nas to do innego podejścia do wystroju.”
Tworząc płynność, Jovanovic bawił się niezwykłymi cechami projektowymi mieszkania, takimi jak mała okrągła wieża, w której umieścił domowe biuro swojej żony z biurkiem w kształcie półksiężyca oraz pozbawione okien schody prowadzące na drugie piętro, dla których zamówił zachwycający fresk przypominający okien i gzymsów., oraz taras o powierzchni 650 stóp kwadratowych – rzadkość w Paryżu – który łączy z salonem i jadalnią, umożliwiając, jak to ujął, „wchodzenie i wychodzenie”.“
Czas postu: 23-05-2023